Armoede bestrijden in Aalst

Van harte deze wens voor elke mens

De enige droom die waard is gedroomd te worden
is de droom dat je echt zou leven terwijl je levend bent
en slechts dood zou zijn wanneer je gestorven bent.

De droom dat je mag liefhebben en geliefd zijn.
Dat je nooit je eigen kleinheid vergeet,

nooit het onuitsprekelijke geweld gewoon wordt
en niet went aan de grove ongelijkheid van het leven rondom jou.

Dat je vreugde zoekt, ook op de droevigste plaatsen,
en schoonheid nastreeft tot in haar verste schuilhoeken.

Dat je nooit versimpelt wat gecompliceerd is
of ingewikkeld maakt wat eenvoudig is.

Dat je kracht respecteert, maar nooit de macht.
En boven alles: dat je leert goed te kijken, proberen te begrijpen.

Dat je nooit zou wegkijken en nooit,
nooit zou vergeten en nooit opgeven.

Arundlzati Roy (een lndiase activiste)

Na corona merken we een stijging van het aantal daklozen. Vanuit het Dekenaat Aalst organiseren we een inzamelactie.

Ook in Aalst worden we geconfronteerd met de problematiek van thuis- en daklozen. Er zijn mensen die door de mazen van het net glippen en die niet willen, kunnen, mogen, durven gebruik maken van bepaalde hulpverlening en dienstverlening. 

Die mensen willen we een minimale zorg bieden door hen een kwalitatieve winterslaapzak aan te bieden via de wijkwerker geestelijke gezondheidszorg en het dekenaat. 

Wie thuis nog een slaapzak op zolder liggen heeft (en die niet meer gebruikt) kan deze altijd aan ons schenken.

Alvast bedankt,

Eddy

Op donderdag 5 januari, het feest van de Openbaring van de Heer, ‘DRIE KONINGEN’ gingen vier groepjes kandidaat-vormelingen, onder begeleiding van enkele ouders, in de parochie van Hofstade van deur tot deur zingen voor het goede doel.

Ze schonken het ingezamelde geld aan ons project Jube Kids, het armoedeproject van het dekenaat Aalst.

Op die manier geven ze kinderen die opgroeien in armoede een steuntje in de rug.

Het ingezamelde geld zal volledig gebruikt worden om een aantal kinderen de kans te geven om hun talenten te ontwikkelen op school, in een sport- of hobbyclub.

Hartelijk dank aan de enthousiaste zangers en hun begeleiders!

Verschillende schoolgemeenschappen en organisaties uit de regio van Aalst toonden zich tijdens de maand december bijzonder solidair met ons project Jube Kids.

Een warme dank-je-wel aan:

• Alle leerlingen en leerkrachten van het Sint-Jozefcollege ASO.
• Alle leerlingen en leerkrachten van 5 retail en 5 haarzorg van DvM htb.
• Alle leerlingen en leerkrachten van het Sint-Martinusschool te Erpe.
• Alle schenkers van een charity event, georganiseerd door Hermelijn, een strip-en gamespeciaalzaak te Aalst.
• Alle schenkers van een inzamelactie, die georganiseerd werd door VGD Aalst i.s.m. de medewerkers van het OLV ziekenhuis te Aalst.
• Iedereen die de posteractie gesteund heeft, die door het pastoraal team van het OLV ziekenhuis in Aalst georganiseerd werd, ten voordele van ons project Jube Kids.

• Tal van individuele warme bewoners, uit de regio van Aalst.

Alle giften zullen integraal gebruikt worden om kinderen en jongeren te ondersteunen, vanuit ons project Jube Kids.

Meer info hierover vindt u op:
https://armoedebestrijdeninaalst.com/ons-project-jube-kids/

Alle ingezamelde materialen en producten zullen gebruikt worden om:

• Noodpakketten samen te stellen voor gezinnen in nood.
• Als geschenk voor een geboortefeest, verjaardagsfeest, Sint-Maartenfeest, lentefeest, communiefeest of een ander betekenisvol feest.
• Als een liefdevol gebaar en bemoediging, voor kinderen en jongeren die het moeilijk hebben.

Met dank aan:

Onze wereld digitaliseert razendsnel. We doen er allemaal aan mee. Je bankzaken regelen, je verwarming regelen, je digicorder programmeren vanop afstand, een chatgesprekje met een hulpverlener, een afspraak met je huisarts maken, vlug wat online bestellen. Het is oh zo handig. Wat is dan het probleem eigenlijk?    

Het probleem is dat niet iedereen verbonden is. Wel of niet digitaal actief zijn, is geen zwartwit verhaal. Misschien kan je wel met een smartphone werken, maar heb je geen laptop. Of heb je net die bank-applicatie onder de knie en verandert die weer. We hebben dus allemaal een heel verschillend digitaal profiel.

Maar de verschillen hebben niet enkel te maken met interesse of zin om iets nieuws te leren. Ze weerspiegelen ook de bestaande ongelijkheid in onze samenleving. Zo lopen mensen met een laag inkomen een hoog risico op digitale uitsluiting. 

Mensen met een laag inkomen lopen een hoog risico op digitale uitsluiting. 

Niet iedereen heeft toegang tot digitale technologieën. Al die toestellen kosten handenvol geld en gaan maar enkele jaren mee, in het beste geval. Bovendien heb je er niks aan, zonder een goed en vaak duur internetabonnement.  

Niet iedereen kan er even goed mee werken. Heb je het kunnen leren op je job of op school? Ben je opgegroeid tussen de digitale toestellen? Heb je vrienden of familie die je op weg helpen?    
 

De verschillen in digitale toegang en vaardigheden worden vooral problematisch wanneer het ook de toegang tot diensten en zelfs sociale rechten bemoeilijkt. Bijbetalen om je bankzaken in het kantoor te doen, een premie online aanvragen, een persoon aan de lijn krijgen als er iets is misgelopen met je uitkering … 

Digitale uitsluiting is het resultaat van ongelijkheid, en vergroot die ongelijkheid nog. Belangrijk: we strijden niet tégen het digitale aanbod. Digitalisering kan voor mensen in armoedesituaties voordelig zijn.

Tenminste als de samenleving meer inzet op automatisch rechten toekennen. Als we administratieve processen vereenvoudigen, zodat er meer tijd overblijft voor dienst- en hulpverlening. Ook mensen in armoedesituaties zijn gebaat bij minder verplaatsingen en minder tijdverlies.

Wie wil, moet dus kunnen gebruik maken van digitale toepassingen. Iedereen moet de kans krijgen om verbonden te raken. Maar ook een niet-digitaal aanbod blijft nodig voor wie even niet online kan of wil.

We strijden voor digitale inclusie én voor een niet-digitaal alternatief. Digitale inclusie bereiken we door mensen toegang te geven tot internet en toestellen, en door voldoende opleidingen te voorzien zodat iedereen bijleert.

Ook de makers van applicaties en aanbieders van diensten hebben een verantwoordelijkheid. Waarom zorgen zij niet dat hun producten makkelijk te gebruiken zijn, ook door mensen die minder digitaal vaardig zijn?   

We hebben het recht geconnecteerd te zijn. Maar we hebben ook het recht niet-geconnecteerd te zijn.

Zorgen dat mensen hun weg vinden in het digitale doolhof, is dus van groot belang. En zorgen dat mensen die het digitale doolhof (willen) vermijden niet achterop blijven, is minstens even belangrijk. Kortom, we hebben het recht geconnecteerd te zijn. Maar we hebben ook het recht niet-geconnecteerd te zijn. Beide zijn helemaal OK.

Met deze campagne brengt Welzijnszorg de impact van digitalisering op het leven van mensen in een armoedesituatie onder de aandacht. We willen een samenleving die iedereen betrekt: digitaal actief of niet, we laten niemand achter. Dat vraagt een inspanning van iedereen: van de overheid, van dienst- en hulpverleningsorganisaties, van het jeugdwerk, het onderwijs … En van ons als individu.

Heb jij samen met ons aandacht voor digitale uitsluiting in onze eigen omgeving? Voer jij mee actie voor gelijkheid? Dankjewel!

Samen tegen digitale uitsluiting, samen tegen armoede.

Het is perfect mogelijk om zonder bijkomende kosten de Vlaamse kinderarmoede drastisch te verlagen.

We roepen alle armoede en middenveldorganisaties, verenigingen, scholen,… op om de actie voluit te steunen en bekend te maken.

We willen een verschuiving in het groeipakket (de kinderbijslag) waarbij gezinnen die het moeilijk hebben meer kinderbijslag krijgen en andere gezinnen iets minder. De vzw Decenniumdoelen stelt dat het huidige systeem van kinderbijslag de kinderarmoede nauwelijks teruggedrongen heeft.

Met een grondige verschuiving in de kinderbijslag kan de kinderarmoede makkelijk met 25 tot 50% verminderen zonder het budget voor de kinderbijslag te verhogen. Het is dus een kwestie van politieke keuzes maken. Welke politicus wil nu niet dat de kinderarmoede daalt?

Niet handelen tegen armoede is een vorm van institutionele kindermishandeling

Peter Adriaenssens

In Canada heeft men bewezen in de praktijk dat het kan.

De kinderarmoede is daar de afgelopen tien jaar meer dan gehalveerd. Dat is het gevolg van een radicale omslag in het systeem van de kinderbijslag, zegt armoede-expert Wim Van Lancker. Vlaanderen heeft op dat gebied een kans gemist.

De Vlaamse regering had beloofd de kinderarmoede te halveren, maar dat is niet gelukt

De Vlaamse regering had in haar vorige regeerverklaring beloofd de kinderarmoede te halveren, maar dat is niet gelukt: de kinderarmoede is zelfs gestegen, in schril contrast dus met Canada. “Je ziet het mooie effect van een radicale beleidskeuze”, zegt Van Lancker.  “Men heeft ervoor gekozen om de kinderbijslag zo te hervormen dat die bijna volledig ten goede komt van de laagste inkomens. Wie goed verdient krijgt minder of zelfs geen kinderbijslag. Dat is een keuze die men bij ons veel minder heeft durven maken.”

“Vlaanderen heeft op dat vlak kansen laten liggen met de recente hervorming van de kinderbijslag. Die hervorming heeft zeker zijn goede kanten, maar bij de fundamentele keuze aan wie men het geld geeft, heeft men niet durven raken aan de middenklasse. We hebben nu een systeem waarbij elk kind ongeacht de achtergrond hetzelfde bedrag krijgt, met voor de laagste inkomens een toeslag”, stelt Van Lancker.

Kinderen die opgroeien in een kansarm gezin hebben het niet gemakkelijk om zich positief te ontwikkelen. Aangezien ze minderjarig zijn, hebben ze nog geen economisch of wettelijk mandaat om beslissingen voor zichzelf te nemen.

Kinderen die weinig positieve stimulansen krijgen, hebben een hoog risico om ook als volwassene in armoede terecht te komen. Het gemis aan kansen in de kinderjaren heeft een grote impact op het latere welslagen in het leven.

Kwetsbare kinderen beleven de armoede elk op hun eigen manier. De manier waarop anderen naar hen kijken en hoe ze over zichzelf denken, heeft grote gevolgen voor hun ontwikkelingskansen.

Kansarme kinderen voelen zich vaak benadeeld t.o.v. hun leeftijdsgenoten en dat uit zich soms in lastig gedrag. In de volksmond worden ze helaas dikwijls bestempeld als minder bekwaam, moeilijk in omgang, lui en storend. Hierdoor gaan sommige kinderen uiteindelijk geloven dat ze zo zijn, dat hun toekomst al vastligt en dat ze geen keuze of mogelijkheden hebben om die positief uit te bouwen.

Als we kwetsbare kinderen aan het woord laten, laten ze ons weten dat ze een goede opleiding of training heel belangrijk vinden. Ze dromen van een ander leven, waar ze kansen krijgen om hun talenten of vaardigheden in te zetten. Ze willen maar al te graag deelnemen aan het maatschappelijke leven. Maar tegelijkertijd zijn ze er ook doodsbang van. Want ze zijn getekend door de gevolgen van de armoede en door de negatieve beeldvorming.

Daarom kiezen we in het dekenaat van Aalst ervoor om met kinderen en jongeren in gesprek te gaan over opleiding, training en gelijke kansen. Educatie en participatie zijn geweldige hefbomen om die negatieve beeldvorming te doorbreken.

Het project JUBE KIDS wil graag een bijdrage leveren aan gelijkere kansen voor elk kind.
We zien hierin een dubbele opdracht:

• We willen kinderen stimuleren om hun vaardigheden en talenten te ontplooien
• We willen kinderen sterker maken, zodat ze beter voorbereid zijn op een zelfstandig leven als volwassene

Tegelijkertijd willen we ook van hen horen tegen welke barrières ze aanlopen, als ze zich in een club, een school, een vereniging of organisatie aansluiten. Om vervolgens met die informatie en getuigenissen aan de slag te gaan en de hindernissen op te ruimen, samen met de desbetreffende organisaties, medestanders, ouders en beleidsmakers.

Scholen, sportclubs, hobbyclubs, academies, enz.zouden geen plek mogen zijn waar ongelijkheid in stand wordt gehouden of geproduceerd.

Beleidsacties die ingrijpen op de institutionele en structurele factoren (die ongelijkheid in stand houden) leveren tastbare resultaten op, ook al is het uitbouwen van een rechtvaardig systeem (dat niemand uitsluit) een werk van lange adem. Gelukkig wordt er al in tal van organisaties of clubs al schitterend werk geleverd en doen leerkrachten, trainers, leiders, ouders, opvoeders en medewerkers hun uiterste best om tot mooie resultaten te komen.

Het is een wereld van verschil als kwetsbare kinderen op een plek kunnen komen, waar ze uitblinken in iets wat ze goed kunnen en graag doen. Ze ontwikkelen er hun talenten en maken er nieuwe vrienden. Het wordt een plek waar ze even hun nare ervaringen kunnen vergeten en nieuwe positieve ervaringen opdoen. En dat is zo belangrijk voor hun toekomst.

Met uw gift (of meter- peterschap) kunnen we meer kinderen ondersteunen.
Mogen zij op u rekenen?

Lees meer: Sponsorplan van het project

In Aalst, de stad van priester Daens, mogen christenen ook vandaag nog het voortouw nemen in de strijd tegen onrechtvaardigheid, tegen muren van angst en onverschilligheid. We moeten de kreet van de kwetsbare mens, hoe die vandaag ook klinkt, nog steeds durven horen. We moeten het onrecht ook vandaag nog durven zien, er ons door laten raken, en het vervolgens proberen om te keren, volgens de mogelijkheden die wij hebben.

Als katholieke kerk van Aalst willen wij onze stem laten horen en blijvend aandacht vragen voor een meer menswaardig bestaan voor wie minder kansen heeft. Dat is onze roeping als christen, onze roeping als mens.

Als katholieke kerk van Aalst willen wij onze stem laten horen en blijvend aandacht vragen voor een meer menswaardig bestaan voor wie minder kansen heeft. Dat is onze roeping als christen, onze roeping als mens.

In een interview met Eddy De Pauw, diaconaal werker in het dekenaat Aalst, wordt duidelijk waarover het gaat en hoe we ons kunnen inzetten.

Wat is diaconie precies?
Diaconie is onze christelijke dienstverlening aan mensen in nood. Als geloofsgemeenschap willen we omzien naar elkaar en betrokken zijn op onze samenleving. We geven hier uitdrukking aan in onze vieringen, maar hebben ook de opdracht om hieraan gestalte te geven in ons dagelijks leven.

Eddy, jij bent sinds september 2018 werkzaam als sociaal pastoraal werker in het dekenaat Aalst. Hoe is deze beslissing tot stand gekomen?
Met toestemming van het bisdom kiest het dekenaat Aalst om meer aandacht te geven aan de diaconie. We willen als geloofsgemeenschap tijd nemen om in het bijzonder naar mensen in armoede te luisteren en samen met hen, met medestanders en beleidsmakers, de oorzaken aanpakken die armoede, uitsluiting en uitbuiting in de hand werken of in stand houden.

Wat doet de diaconie?
De diaconie heeft verschillende opdrachten, waarvan de kern steeds dezelfde is, nl. liefdevol omzien naar elkaar. Het is mensen bijstaan. Bij zieke of eenzame mensen op bezoek gaan. Het is lief en leed met elkaar delen. Ook bij mensen, die niet tot de kerk behoren.

De noden in Aalst zijn groot. Hoe begin je aan zoiets?
Door je te focussen op de plekken waar je regelmatig komt. Door tijd te nemen om naar mensen te luisteren, bouw je met hen aan een vriendschapsrelatie en leer je hun noden kennen. Gaandeweg leer je ook nieuwe mensen kennen. We moeten ervan overtuigd geraken dat de Kerk van Jezus ruimer is dan onze eigen parochiekerk en buiten haar muren durven kijken. De kracht van diaconaal werk zit in de ontmoeting. Daar worden de eerste bouwstenen gelegd van elk initiatief.

Hoe komen er initiatieven tot stand?
Ik heb ondertussen al een hele weg afgelegd. Ik heb professioneel altijd al kunnen doen wat ik graag doe. Eerst als opvoeder/begeleider en later als sociaal werker bij voornamelijk jongeren uit kwetsbare gezinnen. Hierdoor heb ik veel kansen gekregen om met mensen op weg te gaan en vooral ook zelf veel te leren. Als pastorale werker heb ik nu de kans gekregen om mee te werken aan een prachtig project dat in ons dekenaat geboren is, nl. het project JUBE KIDS.

Waar gaat het project JUBE KIDS over?
JUBE KIDS is een project dat kinderen uit kansarme gezinnen helpt zoeken naar financiële of materiele middelen, zodat ze hun talenten goed kunnen ontwikkelen. Met het project willen we kinderen helpen om hun talenten en vaardigheden te ontplooien, zodat ze bij het opgroeien meer kansen krijgen om uit de kansarmoede weg te geraken. Om dit mogelijk te maken hebben we in het dekenaat een fonds opgericht.

Hoe ben je op dat idee gekomen?
We hebben samen met een begeleidingsploeg en de deken lang nagedacht. Het idee is ontstaan en gegroeid vanuit mijn contacten met kwetsbare gezinnen. Wie opgroeit in een gezin waar de basisbehoeftes moeilijk in te vullen zijn, krijgt minder kansen om zich te ontwikkelen. Hierdoor dreigt er veel opkomend talent verloren te gaan. Met ons project willen we aan een aantal kwetsbare kinderen een kans geven om zich aan te sluiten bij een club, school of organisatie, zodat ze hun talenten goed kunnen ontwikkelen.

Door vriendschap te sluiten met kwetsbare gezinnen, leer je de kinderen beter kennen en gaandeweg ook datgene waarvan ze dromen, maar niet mogelijk is omwille van een beperkt gezinsbudget. Vanuit een bescheiden werking proberen we hun dromen mee te helpen waar te maken.

Hoe zie je de toekomst?
We zijn vandaag als geloofsgemeenschap maar een klein bouwsteentje, in het grote werk of de uitdaging die op ons ligt te wachten. Want één op de zes kinderen in Aalst groeit op in armoede. Daarom willen we ons als kerk bescheiden opstellen, want we kunnen niet meer dezelfde dingen doen als vele jaren geleden.

Ik zie het als een uitdaging om met ons project, een aantal kwetsbare kinderen te dienen, in de hoop en in gebed dat ons werk betekenisvol mag zijn en een weerklank mag vinden in de maatschappij. Tegelijkertijd hoop ik met dit project tal van medegelovigen te raken, zodat we samen als geloofsgemeenschap de vreugde mogen leren ervaren en beleven, van wat het betekent om liefdevol verbonden te zijn met Jezus, met elkaar en met een kwetsbare wereld. Dat is de ware betekenis van diaconie.

Lees meer: Sponsorplan van het project

Gepubliceerd op maandag 17 juni 2019

Onze (minderheids)regering blaakt van zelfvertrouwen. In de aanloop naar de verkiezingen in mei, slaat ze zichzelf op de borst en verwijst ze naar de verwezenlijkingen van de afgelopen jaren.

“Onze economie doet het goed. Er is krapte op de arbeidsmarkt. Er zijn veel nieuwe jobs gecreëerd…”

Maar mensen in armoede blijven in de kou staan.

Wie van een vervangingsinkomen, een ziekte-uitkering, of een klein pensioen moet leven, heeft het op het eind van de maand zwaar. Ook wie werkt aan een laag loon heeft het steeds moeilijker.

Ondanks de economische groei, de vele vacatures, de hoge bonussen, de grote winsten, de uitkering van dividenden, is er voor mensen in armoede heel weinig veranderd.

Mensen in armoede voelen zich hierdoor onrechtvaardig behandeld.

Dit komt onder meer door een onevenwichtig regeringsbeleid, dat heel vrijgevig is voor een rijke minderheid en karig voor mensen in armoede.

Op dit moment deelt een grote groep burgers niet mee in de welvaart, die in de afgelopen jaren sterk gegroeid is. Als de economie groeit en de welvaart stijgt, moet iedere burger hiervan kunnen mee genieten.

De realiteit laat ons echter zien, dat steeds meer mensen het moeilijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.

Wij vinden dat iedereen recht heeft op een volwaardig statuut met voldoende inkomen, waarmee alle facturen kunnen betaald worden.

De Europese armoede-indicator legt de vinger op de wonde: één op vijf inwoners van ons land loopt ‘ernstig risico op armoede of sociale uitsluiting’. 14% van de kinderen groeit op in een gezin met een inkomen onder de armoedegrens.

Dat hakt in op hun gezondheid, op hun onderwijskansen, op hun maatschappelijke ontplooiing, op hun toekomst.

Alle sociale, politieke en economische verwezenlijkingen zouden moeten bijdragen tot betere levensomstandigheden voor alle mensen.

We verwachten een rechtvaardige en sociale herverdeling van alle gemaakte winsten.

We verwachten dat elke beleidsmaker het nodige respect toont voor alle mensen.

Niet alleen met woorden of lege beloftes, maar met een daadkrachtig beleid, dat armoede effectief bestrijdt en laat afnemen.